bu konuya 7 yanıt verildi

[Eylül]

Bir şubat gecesine saklanıp

Aralık kapısında kalan adama:

Ona kadar sayacağım

Önüm arkam

Sağım solum AŞK

Saklanmayan ”sobe!”


I

Dualı köy yollarından

Meleklerin sofralarına uzanan

Hem herkes hem hiç kimse olduğun

Efsunlanmış bir rüyanın

Cennetten indirildiği

Yolculuktur aşk.

Aşk gelir

Yangın başlar...

(Yangın ısıtır, yangın acıtmaz.)



II
Yanına bir adam gelir

Ve

Gelincikler artık

Son yazda da açmaya karar verir.

Söyleme aşkı sus!

Sus gözünü seveyim

Aşk kocaman bir gizdir.

Haramlar helal

Helaller haram

Hem de kızböceklerinin

Kanadından saydam!

(Yüreğin kamaşır

Yangın minnacık bir sızı bırakır.)



III
Onun öpüşlerinde seversin

Kaç yıllık dudağını...

Onun kollarında fark edersin

Yıldızların

Akşam olmadan da çıktığını...

Yangında ne de güzelsin!

(Yangın azıcık acıtır.)



IV
Lavanta mavisi sabahların

Kendine nazar değdiren güzelliği...

Yaşamayan anlayamaz

Kaç kez sevişirsin

Zaman seni yakalayamaz

Ve özlem

Sevişirken de ayrılmaz.

İçinde bir yerler

Durmadan bağırır...

(Yangın adamakıllı acıtır.)



V
Bir sabah

Bildiğin bütün kelimeler

Birbirine şaşkın şaşkın bakındığında

Yangın gözlerine yürür.

Gözündeki yaş

Artık en güzel süsündür.

Her sevişme

Özlemle başlayıp

Özlemle biten özündür.

Bir tek sen bilirsin ki

Tanrı seni seyretmektedir.

Göreceği veya görmeyeceği

Yiğitliğindir...

(Yangın gittikçe şiddetlenir.)



VI
Aslında hiç başlamamış ve bitmeyecek

O deli tango sürerken

Bütün kucaklaşmaların yüzü düşer.

İkiz inciler

“Mecburen” ayrılır...

Adam ve kadın gider.

Deniz bu işe söylenir

Nefrete yetiş denir

Unutmak bir ihtimaldir...

Sonradan öğrenilir

Bazen bir yüreği terketmek

O yüreğe yerleşmektir...

(Yangın? Rüzgara kuvvet! )



VII
Bol gözyaşı

Az hayat...

Tek bir tane keşkeli cümle

Kuramazsın

Şarkınız çalar ve

Sen yine

Kıyamazsın...

(Yiğit olmak ha???

Tutuştun sen artık.)



VIII

Zor zamanlardasın şimdi...

Öğrenirsin

Patlamış bir volkanın

Kaynayan lavlarında yüzmeyi

Ve asla yüzünü ekşitmemeyi...

Elsiz dudaksız sevişmeler başlar

Hasrettir adı...

Öğrenirsin

Acıyı

Gözlerinle yüreğine üleştirmeyi...

(İçin dışın yangın.)



IX
Hayat ömürde aşk temelli

Neler neler anlarsın...

Ne varsa hayatın getirdiği kirli

Aşka basarsın...

(Sen yangınsın.)


X
Onnn...

Kara adam işte ordasın!

Sözüm var yaralarıma

Titremeyeceğim...

Ben oyunu bıraktım

Sobelemeyeceğim...
Esra GÜZELİPEK
Alıntı

[deryadeniz]

Bazen bir yüreği terketmek O yüreğe yerleşmektir...
Harika bi şiirdi Gül tşkler

[Gölge]

Saklanmamak lazım Aşk dan..

[REBEL]

Unutmak bir ihtimaldir...

Sonradan öğrenilir

Bazen bir yüreği terketmek

O yüreğe yerleşmektir...

[REBEL]

msn iletime koydum bi süreliğine izninizle

[_KajmeraN_]

Bir sabah
Bildiğin bütün kelimeler
Birbirine şaşkın şaşkın bakındığında
Yangın gözlerine yürür.
Gözündeki yaş
Artık en güzel süsündür.
Her sevişme
Özlemle başlayıp
Özlemle biten özündür.
Bir tek sen bilirsin ki
Tanrı seni seyretmektedir.
Göreceği veya görmeyeceği
Yiğitliğindir...
(Yangın gittikçe şiddetlenir.)

[GökceN]

7/9/2007 - SeNi İÇiMdE ÖLdÜRMeYe KıYAMadıM ! ! !
Kategori: alinti
Öldürecektim seni bende

Kendimde o gücü bulabilseydim eğer...

Sindiremeyecektim senden kalanları

benden uzak mezarlara koymaya!!!

Diyar diyar dolaşıp

yine içime gömecektim seni en sonunda...

"Ben demiştim" diyenlere,

üzüntümü belli etmemek için kuşandığım

mekanik tebessümlerimin ardındaki yaşlarla

sulayacaktım taze mezar toprağına ektiğim çiçekleri...

Ama ben seni içimde öldürmeye kıyamadım....

Başarabilseydim incitecektim seni...

incinmişliğimin verdiği cahil cesaretle...

Ne var ne yok sayıp dökecektim karşına geçip...

Kendimi hayrete düşürürcesine

birer tokat gibi vuracaktım

hiç kullanmadığım o ağır lafları...

Kıracaktım seni binbir parçaya ayırana kadar...

Duvardan duvara fırlatacaktım

sevgi diye

önüme sunduğun hastalıklı duygularını...

Ama ben seni incitmeye de kıyamadım...

Elimden gelseydi unutacaktım seni...

Gözlerimden silecektim hayalini ve dilimden adını...

Duman duman atacaktım seni

bu şehirdeki tüm bacalardan;

ama soluduğum havaya karışıp

yine dolacaktın ciğerlerime...

Onlarca damla döküp göz pınarlarımdan

akıtacaktım seni sevgimin atığı diye

ama ıslaklığın kalacaktı elmacık kemiklerimde...

Bu kez de tenimin tuzuna karışacaktın...

"Sözümü tutacağım ,adını anmayacağım "nağmelerini dinleyip

neyi unutacağımı unutacaktım

seni unutayım derken...

Zaten ben seni unutmaya da kıyamadım...

Ne kadar çabuk geldi ayrılık...

Oysa daha yeni başlamıştık

birbirimize ayak uydurmaya,

daha doğrusu ayak uyduramamaya...

Nedensizliklerin iç çekişlerini dinlerken

vedalar bozdu suskunluğumuzu...

Bana mıydı kızgınlığın yoksa kendine mi anlamadım...

Kaçar gibi veda ettin...

Oysa ben seni sevmelere doyamadım!!!







Öldürecektim seni...

İncitecektim seni...

Unutacaktım seni....

Ama lanet olsun!!!







Kı-ya-

[Eylül]

Yağmur damlası
Ben bir yağmur damlası yakaladım
senin sayende
hemde yanarken ellerim
güneşi tutma aşk-ına
iz bırakmamalıydı geriye
o yüzden sıkıca tuttum yağmur damlasını.

öncesinde gönlümü ferahlatsın diye
tıpkı yüreğimin ateşinin yakması gibi
her adımımda dünyamı
ve sahilimde ki
ayak izlerimi kum kaplamalı
örtmeliydi tüm gizleri
aynanın her gösterdiği yüzü
bir diğerine yansıtması gibi
yani.

toprakta bilmeliydi
ayak izlerimi saklamasını
zaten rahmetinle yıkanmıştı
ruhumda ki ihanet lekeleri
saf ve temizdim senden önce-de
senli vakitlerde-de

şimdi verdiğim son savaştaki
son kahraman öldüğünde
bende sana geleceğim,
kalamam
çünkü amaçsız hayatların
manâsızca adımlarına
dayanacak gücüm kalmadı .....