bu konuya 54 yanıt verildi

[Gölge]

Saol..
Değerli bir adamsın..

[dokuzharf]

Geride Kalan

Ağır ağır demir alıp
Uzaklaştığın soğuk limanda
- elvedasız -
Bir adam duruyor buz gibi
Görüyor musun?

- Ufuk çizgisine bak!

Oysa adını yıldızlara yazıp
- dilek diye -
içinde binbir umutla
denize bırakmıştı o limandan...

Şimdi saçlarından süzülen yağmur
çeliğe su verircesine
soğutuyor kor olmuş yüreğini.

Ve sen,
hırçın denizlerin kızı!
Farkında olmadan imzanı attığın fermanın
kalemini kıra kıra
gidiyorsun...

Git...

(08.08.2005) Beyoğlu

Barış Aluk


Resim : FotoKritik

[dokuzharf]

Çocuk Yüzünde Gizlidir Yaşam!

Çocuk yüzünde gizlidir yaşam
Mutluluk öylesine yalındır
Ve hatta sadece mutludur mutluluk
Bir çocuk yüzünde

Acıya da dönse yüzü
Merttir diye bir çocuk bakışı
Ya da alçaklık uğramadığı için hala
Acı bile mutludur
Çocuk yüzünde

Ne kadar samimiyet varsa
Bizden uzaklaşıp giden
Ağlaşarak süklüm püklüm
Gider sığınır bir çocuk yüzüne
Acı, mutluluk, samimiyet
Asla karışmadan birbirine
Sırasını bekler aslında
Çocuk yüzünde
Dingin bir rıhtım gibi aslında
En koyu
En gerçeklik halinde
Dalgalanmak için sana bana

Bir çocuk yüzünde gizlidir yaşam.
Gerçekten bakana ama...

(15 Temmuz 2005)

Sait Muharrem Say



Resim : FotoKritik

[dokuzharf]

Bekliyorum...

Hiç umudum tükenmesin diye
Tanrıya dualar edip,
içimdeki bu hasretin
isyankar duygularını
zoraki bastırmaya çalışarak
gözlerimdeki bir tek damla yaşı bile
gizlice akıtarak
ve
şarkılar söyleyip
şiirler yazarak
sadece ve sadece
kendimle savaşarak
bekliyorum....


Biliyorum bir gün anlayacaksın sana olan sevgimi.....
ve.....
seni benden daha fazla kimsenin sevmediğini......
anlamasan da....
gelmesen de.....
olsun.....
canın sağolsun.....
ben....
senden sen dahil hiçbirşey isteyemem ki biliyorum......
ben......
seni.....
sevmeyi.....
seviyorum.....


Dilek Çınar


Resim : FotoKritik

[WaLe]

Yol, kendine bir yer bulamamış
kişinin özlemidir.

Kendi yerini yerleşiklikte
bulamayan kişi,
onu yolculukta arar.

Nasıl, bir yer, bir yolun başı ya da sonu;
bir yol da, bir yerden önceki ya da sonraki
bir durumsa — kişinin durumu da,
hep, öyle, ya da, böyledir...


Yerini yitiren kişi,
yola çıkmak zorundadır.

Yola çıkan kişi, yeni bir yer arıyordur
— ama yola hep bir (eski) yerden
çıkıldığını da unutmaz : her varılan yerin de
(yeniden) bir yola çıkış yeri olabileceğini...

Yabancılığını kalıcı kılmak isteyen kişinin,
yerleşikliğinden rahatsız olması gerekir;
ve tersi : yerleşikliğinden rahatsızlık duyan
kişinin, kalıcı bir yabancılık bulması...


Yerleşiklik, herbir yandan bağlandığımız,
hepsi de gergin zincirlerin verdiği bir
dinginliktir ancak — yani, bir sıkı
kölelik...

Ama, "mutlak kölelik" dışında, her kölelik,
köleye devinimde bulunduğu izlenimini verecek
kadar gevşek tutar onun zincirlerini
— gerginlik, zincirden zincir olarak
uzaklaşma çabasıyla belirir;
böylece de kişi, çok devingen olduğu,
sürekli etkinlikte bulunduğunu sandığı
bir edilgenlik, bir sürüklenme içinde
yuvarlanıp — gitmez...

Yerleşiklikten rahatsız olan kişinin
gezginlikte aradığı, aslında,
yerleşebileceği bir yerdir: Düzenini
bozarak gezginliğe çıkan kişi, kendi
düzeninin peşine düşmüştür.


Gezginlik de, öte yandan, hiçbir bağlantı
taşımaksızın, salt gezmek için gezmek haline
gelebilir rahatlıkla, kolayca
— bu kez de tam bir boşluk...

Zincirlerin —gergin ya da gevşek—
tam yokluğu da,
boşluğa köle olmaktır.

Köleliğe tek çare, herhalde,
zincirlerini koparmak ve zincirsiz kalmak
değil,
kendi zincirlerini kendisi yapmış,
kendisi kendi ayaklarına takmış, bağlamış
olmaktır — özgürlük de budur... (Hani,
"kendi kendisinin efendisi olmak"tan
söz edilir ya...)

Düşüncenin devinimi, düşünen kişinin devinmesidir
ancak — onunla gerçekleşebilir ancak:
Yerleşik kişinin düşünceleri de durağan olur.

Çünkü, içinde yeniye yer bırakmayan
bir 'düzenliliği' yaşayan kişi, aslında,
üst anlamda bir düzensizlik yaşıyordur
— içinde yeniye yer tanımayan bir 'düzen',
eskinin düzensiz karışımlarından başka bir
yere ulaşamaz.

Her an ayrıyı, aykırıyı, yeniyi yaşayan kişi,
düzenli bir yaşam yaşıyordur.


İnsanlar ne sanıyorlar ki 'düzen'i
— kendi dar, çarpık açılarından bakarak :
sabah-akşam, gidiş-gelişlerini 'düzenleyen'
bir 'seyrüsefer nizamnamesi' mi?! — Oysa,
asıl düzen, düzensizlikten çıkarak
düzene ulaşmağa çabalayan bir düzenleme
uğraşısında bulunabilir ancak.

'Verilmiş', 'varolan' düzen,
yoz bir düzensizlik biçimidir.

Düzenlilik gereksinmesinden
—yani, düzensizlikten— çıkmayan
'düzen', beş para etmez, düzen olarak...


Kişi, yoldaş diye,
ancak kendi ulaşabildiği yerlere varabilecek,
daha ileriye yürüyemeyecek kişiler seçiyorsa,
kendisi de duruyor demektir... (Oysa:
"...daß Andere sie aufnehmen
und fortsetzen ... mögen ... kommen
und weiterfliegen ...
und es besser machen ...")

Bir yerde ('bir süre için' diyerek)
dinelen kişi için en büyük tehlike,
o yere yakınlık duyması; o yeri,
bütün yollarının sonu,
bütün yönlerinin ereği sayması;
yerleşebileceği bir yer saymasıdır
— en büyük tehlike, huzurlu yerdir:-
Mezardır orası...

Her bir yorgun yolcunun dineldiği yer,
dinlenmiş bir yolcunun yola çıktığı yerdir.


Kendine yeni bir yol arayan kişi, önce,
kendinden önce yürünmüş yollara bir bakar
— kendi yürümek isteyebileceği yola benzer
bir yol bulmak için; çoğunlukla da bulur —
ama, acaba, o bulduğu yol(lar),
tam da bulduğu yol(lar) olarak,
kendi aradığı yola aykırı değil mi? —
Yeni bir yol aramıyor muydu, arayan kişi
— ne işi var öyleyse, eski (yürünmüş)
yollarda?!

Belirli bir yol arayan kişi için en büyük
tehlike, o yolu bir yerde durarak, 'bakarak'
arayabileceğini (hatta, bulabileceğini)
sanmasıdır — çünkü, yollar bulunmaz:
yürünür; yerlerde ise, olsa olsa, durulur
— onlar, bulunur; artık, yürünmez...

Yola çıkacak kişinin aşması gereken
ilk ve en önemli engel,
kendi yerleşikliğidir :
kendi yeri
— kendisidir...

Bir yerde ('bir süre için' diyerek)
dinelen kişi için en büyük tehlike,
o yere yakınlık duyması; o yeri,
bütün yollarının sonu,
bütün yönlerinin ereği sayması;
yerleşebileceği bir yer saymasıdır
— en büyük tehlike, huzurlu yerdir:-
Mezardır orası...

Oruc Aruoba

Bu mesaj PReNS tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 07.10.2005 - 00:17

[dokuzharf]

Hicrannâme

Aynalarda seni hissediyorum,
Hayal ırmağının çağıltısında
Umutların mecnun parıltısında
Rüyalarda seni hissediyorum...

Ey dost en güzelin nakışındasın,
Nurun karanlığa akışındasın,
Bir denizin şehlâ bakışındasın
Dalgalarda seni hissediyorum...

Şûledar eyleyip sundun elini,
Tayfuna çevirdin sevda yelini,
Tutuşturdun yüreğimin külünü,
Nevalarda seni hissediyorum...

Yürürken gecenin kalbine doğru,
Gönlümden beynime vuruyor ağrı,
Yalnızlık bir çöldür, ayrılık uğru,
Tenhalarda seni hissediyorum...

Akşamın renginde ay ışığında,
Bir gül yaprağının kırışığında,
Bulutta, yağmurda, gökkuşağında,
Semalarda seni hissediyorum...

Hüzün gözlerinden ruhuma düşer,
İçim acılarla yoğrulur pişer,
Ey hicran yıldızı ahsen-i beşer,
Dualarda seni hissediyorum.

Nurullah Genç



Resim : FotoKritik

[dokuzharf]

d a

r m

a d

a ğ

ı
n

ı


m

[dokuzharf]

Suskunun Saati


Susar kuşlar
Susar kent
Cadde...
Sokak...
Kurulur suskunun saati

Öpüşleri nasıl da soğuk sevdiğimin
Donup kalmış
Sevda kokanı bile sözcüklerin
Buz tutmuş şiir
Buz tutmuş türkü...
Kurulmuş suskunun saati

Gelinir sonra
Hem nasıl gelinir gör
Devinir tarihsel birikim denizi
Çatlar tohum...
Çatlar zaman..
Kırılır suskunun saati

Gör nasıl kırılır...

(1979)


Ahmet Telli


Resim : FotoKritik

[dokuzharf]

sen giderken

gecelerle kaldım......

katrankarası

kaldırımlarda
sizin sokagın
gecenin koynunda uyudum

sabahladım

nöbetindeydim
hani bir tesadüfün
seni getirdigi



o sokakta, kaldırımlarda

belki yine bir tesadüfle
o sokağa gelirsin diye
karanlıklarla
dostlugumu bozarsın diye


güneş gibi dogarsın
yalnızlıgımın üstüne
paylaşırsın
o sokaktayım
bekliyorum
bekleyecegim
biliyorum

geceme geleceksin

tesadüfen
biliyorum
kaybetmedim umudumu
yalnızlıgın acısı
sarınca bedenini


düşünecek ve anacaksın
boynü bükük bıraktıgın
aglamaklı bıraktıgın
o sokaga döneceksin


kaybetmedim ki umudumu
yoksa
nöbet tutmazdim
karanlık sokaklarda
uyurmuydum
gecenin koynunda

inanıyorum
hatıram gözünde
canlanınca
amansızca daldırınca
hayelime
yalnız olamayacagını
yapamayacagını
anlayacaksın inanıyorum


geleceksin

yalnız
bıraktıgın o sokaga
döneceksin

tesadüftü o sokaga gelişin
tanıştık

tesadüfen

sevdik
sokak ve kaldırımlar
şahit
sevgimize
umudumu hiç yitirmedim

inanıyorum

yine
sokak ve kaldırımlar

şahit olcak gelişine.........


Resim : FotoKritik

[dokuzharf]

Dalga dalga geliyorum sana

Damla damla hasret yüklüyüm

Bulut bulut bakışlarım

Yağmur gibi gözyaşlarım

Dört mevsimi yaşıyorum teninde

Hasretler, kavuşmalar

Gözlerinde hüzün var

Kahroluyorum bakışlarında

Gitmelere kızıyorum, senden giderken


Resim : FotoKritik

[WaLe]

Var Git Artık

buralarda gece uzun
gün ışığı yakındır
var git artık
bakma ardına
ölüme fazla sokulma ama
düşün ki
mevsim rüzgarlarının savurduğu
bir orman insan
sev onu, sokul, konuştur
doludur fazla üstüne varma

hep susmak
susmak...
yetmiyor bazen
işte bu yüzden
bütün ışıkları yanmalı yeryüzünün
ozanlar herşeyi anlatmalı

var git artık
acıyı aşındırma
tut
ve at sevdaya uzaan çağlayana

Yılmaz Odabaşı

[dokuzharf]

bugün,
su ve dolunayın ilk günü
asrî gül saatlerindeyim
sular ve melekler içindeyim...


birazdan gözlerinin
kristal tenine salar beni meleğim

gitme,
bütün şarkıların sonunda
biriken ateşimde kal
yansın sularda tükenen tenim

gitme,
herkesin yeni bir düş için
dolunaya durduğu gözlerden
sonsuza mühürlenmiş bir aşkın
kokularını akıt ruhumun kıyılarına...


mehmet ocaktan

[dokuzharf]

Önce kavak yelleriydi başımız üstü

kaçamak bakışlar estikçe

tek tek düşen yapraklarla savrulan

okul defteri sayfalarına çizilen kalp içinde

yan yana iki harf

düşsel bir peri masalıydı aşk


avuçlarımda değildi ya ellerin

asi gelinciğin isyanıydı gülüşüm

kendimden kaçıp yine kandime sığınmalar

senden uzak, seni bulamadığım anlar

fırtınaydı, seldi, yangındı aşk


bir yudum sevda, bir ömür kavga

bir ucu elimde, kayıptı öbür ucu

bir yazılama sonrası sırılsıklam ıslak dönüşlerde

bağlamanın tellerine düşen ağıtlardı aşk


beton zeminler üzerinde

dört adımda saatlere sığmayan voltalar

taş yastıklara yanyana baş koymalar

mektup yasaklı günlerde

'bu gün posta günü canım sıkılır'

türküsünün hep bir ağızdan söylenişiydi aşk


boyundurukta boynu ala öküzün

toprakta özlem yağmura

başak başak güneşe bakan bir çift göz

karasabanı koynuna alma arzusu

tohumun toprağı yarmasıydı aşk


beni yüreğinde ara can bakışlım

sensiz öldüğüm gecelere sor

dizelere düşürdüğüm hecelere

kayıp yıllar arasından koparıp aldığım

alıp vurgunca sakladığım

sığındığım gözlerinde ayışığıdır şimdi aşk...


Meral Vurgun

[Ece]

*GİTME KAL BENİMLE*

Gitme kal benimle,
Son sözümü söyletme,
Sen de sevmistin inkar etme.
Aldigim her nefeste sen vardin,
Ne oldu, hani vefali bir yardin?
Olmazsa,olmazlarim vardi,
Askin,akilimi basimdan aldi.
Göz yaslarim dondu kaldi,
Büyük hayal kirikligi yasandi.
Gidersen mutsuz olurum,
Kirilir kanadim kolum.
Sevgi,saygi.onur,
Olmaz askta gurur.
Kalbimin sesini dinliyorum,
Sana yürekten gitme kal diyorum.
Sonunda sevgimi mazime gömerim,
Aslinda bu degildir emelim
Seni içimden içimden söker atarim,
Gönül sayfami ebediyen kapatirim.
Istersen,gidersen gidersin,
Inan ki bir daha zor dönersin.

Hanzade Eren

[dokuzharf]

Alıp gönlümü gitmek var içimde
Alıp başını gider gibi gitmek,
Hiç kimselere sormadan
Hiç kimseden çekinmeden
Kapıyı açıp sadece gitmek.
Bir damla gözyaşıyla karalanmış
Bir kaç satır bırakıp geride
Gözlerimi kapayıp gitmek
Bilinmez diyarlara
Alıp gönlümü gitmek var içimde
Bir kalp sızısı olmadan
Kimseyi kırmadan
Umudun yolculuğuna mavi bir yelken açmak
Kanatsız uçmak sabah ayazlarında
Çırılçıplak soyunmak tüm gerçeklere
Huzuru bulmak yatağımın başucunda
Bir avuçta olsa
Bir satırda olsa gülebilmek yazdıklarıma
Alıp başımı gitmek istiyorum
Gönlüme sığdırdığım bir ömürlük
Hüzünlerimle
Sayfalara bulaşan gözyaşlarımın
Uzaklara gidişini seyrederek
Mavi dalgalara dalmak
Alıp başımı gidiyorum
Arkama bile bakmadan
Öylece..

Canan Karadeniz