bu konuya 5 yanıt verildi

[BucuK]

mübarek ramazan ayını yaşadığımız şu günlerde -bilhassa haberlerde- iftar çadırlarını seyrediyoruz.
her kesimden insan var maşallah, allah bozmasın; hep bir arada orucumuzu açıyoruz değil mi?
tamam eve geç kalmış olanları, yöneticilerin "sizinleyiz" mesajını vermek için orda olmalarını anlamak mümkün.
ya ailecek "iftarımızı burada açmaya geldik, bu hava, paylaşım çok güzel"(!) diyenler nelik?
ulan paylaşmayı o kadar seviyorsan mahallendeki fakirleri evine davet et,
kendi azığını paylaş
gidip orda fakirin hakkına niye giriyorsun?

işte halkımızın bir bölümünün paylaşma felsefesi bu,
kendindekini paylaşmak yerine fakirin hakkına tecavuz ediyor ( evet tam karşılığı bu ) ve buna da paylaşım diyor...

ramazan sonuna kadar vizyonda: iftar çadırı iftiharla "paylaşımı" sunar...


işte bu adamların alayından nefret ediyorum!


bucuk

Bu mesaj PesimistiC tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 30.09.2007 - 01:54

[duygusuz]

Doğru bir yaklaşım yapmışsın olaya.
Biraz da kendimize ait olanları paylaşmayı öğrenmeliyiz.

[Lavinia]

En acı tarafı da;oraya cidden ihtiyaç duyarak gelen halkın,sırf bu gereksiz kalabalık yüzünden, yer ve yemek kalmadığı için kapıdan boynu bükük ayrılması.Çok kötü oluyorum ya o insanları öyle görünce insanın katliam yapası geliyor bu "paylaşımcı" arkadaşları

[BucuK]

iftarda yetse dahi: imkanı olmayanlar kalan yemekleri alıp sahurlarını da onunla yapıyor,
senin imkanın varken neden onların yemeğini alıyorsun?
neden o muhtaç insanların hakkına tecavuz ediyorsun?
senin tuttuğun orucun sevabı nerde kaldı? [allah bilir ]

git çölünde ye!
paylaşmak istiyorsan kendinden bir şeyler ver!

[Lavinia]

Burda iftar çadırının önünde bir yer var 4 ytl vererk bir kişiye paranla iftar ettirebiliyorsun ama bu paylaşımcı arkadaşları,nedense yardım sırasında göremiyoruz.Yemek sırasından çıkmadıklarından olsa gerek

[BucuK]

konuyal ilişkili bi hikaye

bir gün sormuşlar ermişlerden birine; "sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?" "bakın göstereyim" demiş ermiş. önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. hepsi oturmuşlar yerlerine. derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar.

ermiş; "bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart koymuş. "peki" demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. fakat o da ne? kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. en sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.

bunun üzerine, "şimdi..." demiş ermiş, "sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe." yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen, ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa. "buyrun" deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, sonra karşısındaki kardeşine uzatarak içmişler çorbalarını. böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.

"işte" demiş ermiş, "kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır. ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır. şüphesiz şunu da unutmayın. hayat pazarında alan değil, veren kazançlıdır her zaman..."



bizde eğer kendimiz yemek yerine yardımda bulunup "kaşığı onlara uzatırsak" tanrı da "kaşığı bize uzatır" rızkımız artar...

Bu mesaj PesimistiC tarafından düzenlendi. Düzenleme zamanı: 30.09.2007 - 02:47