bu konuya 12 yanıt verildi

[BucuK]

ölür müydün sanki sevsen beni

yaşadığımdan emin değilim.gittiğinden eminim ama bak,seni özlediğimden eminim.
yirmi beş yaşında bir hayal kırıklığı olduğumdan hiç şüphem yok mesela.
beceriksizliğimden,yalnızlığımdan,bu şehri sevmediğimden,düzensizliğimden,yorgunluğumdan,huysuzluğumdan,baltalarınızdan birine sap olmamışlığımdan hatta olamayacak olmamdan,kırgınlığımdan,bir gün bana ayrılan sürenin sonuna geleceğimden her tavşan kesildiğimde dünyanın dağ olma vaziyetinden filan eminim.
örnekleri çoğaltabilirim.örnekleri çoğaltabileceğimden eminim.

birileri namusum üzerine yemin edecek,


ölür müydün sanki sevsen beni.


günlerdir doğru dürüst uyuyamıyorum.ellerim parçalanıyor ne zaman yazmayı denesem.ağzım artık daha bozuk.
her tarafta pis bir koku;nefes alamıyorum.
çok bekledim seni.her halimle,her yerimle bekledim.
yetkiler verdim kendime;tuttum seni affettim.
aramanı bile bekledim bazen.ağır küfürlerle örtbas ettim sonra aramayışlarını.bunca zaman aramayışlarını biriktirdim.
seni bekledim ben çünkü
seni bekledim.
içtim..içtim..içtim...
kustum.
en çok giderken bıraktığın kelimeleri kustum.sanat filan dedi bazısı o kelimelere bazısı bunlardan bi bok olmaz dedi.
senin önemsediğin kadar önemsemedim ben o kelimeleri,senin danışma gruplarının önemsediği kadar önemsemedim.
kustum..kustum..kustum.
içtim.

ellerimle yaptığım cam evim kırılacak,


ölür müydün sanki sevsen beni.


içimden geç
içimi sil
artık özlemek istemiyorum.


neye el atsam piç ediyorum.
yine de fiyakalı durumlar peşindeyim hep.
en sert içkileri kaçırıyorum soluk boruma bilerek.her yıl ilkokula başlıyorum.her gün yeni bir krallık kurup öldürüyorum kralını gece yarısına doğru.
uzatmaya gerek yok;sen olmayınca yapamıyorum.

yokluğun gümüş tepside intihar sunacak,


ölür müydün sanki sevsen beni.


alıntı: www.emreaydin.org

[Lavinia]

üzüntü değil acı bu...

[dokuzharf]

Bende ne yapsam sevmiyor..
Zamana bıraktım herşeyi...

[tusiana]

evet ölür müydün sevsen...

[ecehan]

[BucuK]

bakıyorumda bütün melankolikler burada

emre aydının resmi web sitesinde okumuştum ve sizlerle paylaşmak istedim,
sizi üzeceğini bilsem inanın eklemezdim

[yusufla]

evet ölürdü sevseydi...

[DKNH]

ahh insanoğlu ne benciliz
ben seviyorum o da beni sevsin
sevmesin yaww sevmeyi versin
seni sevmiyor diye sen onu sevmekten vazgecebiliyormusun sankii
çıkar onu sevmenin tadını işte
illa karsılıklı olması mı gerekiyor
bırak o seni sevmiyor olmaktan dolayı ne kaybettigini bilmesin
alış veriş mi bu illa karsılıklı olsun
o da bana deger versin o da sevdigini göstersin
benciliz bencil emre aydın efendii

[dokuzharf]

ters tarafından kalkmış bu kız bugün.

[REBEL]

yaşadığımdan emin değilim.gittiğinden eminim ama bak,seni özlediğimden eminim.
yirmi beş yaşında bir hayal kırıklığı olduğumdan hiç şüphem yok mesela.

[Serra]

ne sevmek istiyorum ne de sevilmek..
sadece bir cesaret.
olduğum yeri terkedip gitmek...

[DKNH]

ters tarafından kalkmış bu kız bugün.

yok yahuu gayet iyiyim
hatta bak konuya ilişkin bi yazıda buldum
maillerden


Yeniden ogrenelim sevmeyi

Sevmenin anlamini bilmeden bencilce severiz cogu kez. Sevdiklerimizin yanimizdan ayrilmamasi icin sanki onlarin iyiliklerineymis gibi engelleriz hayatlarinda yapmak istediklerini, cogu kez yasama haklarini alarak ellerinden. Mutsuz olmalarini gormezden gelerek hemde ve bunu sevdigimiz icin yapariz ne garip. Emeklerimizi dokeriz kelimelere, ortaliga yayilir yaptigimiz iyilikler. Iyiliklere gogus germeye ugrasirken ezilir karsimizdakiler ve oyle bir ezer oyle bir sıkıstırırız ki cogu zaman susmayi tercih ederler ve gitmeyi isterler cok uzaklara, hayatlarina- sevdiklerine karsi sIkistirilanlar.

Bilsek ki sacimizi supurge etmenin ne bizim ne de sevdiklerimizin mutluluguna faydasi var. Dusunsenize kendi inandiklarini kabul ettirmeye merakli bir insanla cinsiyeti, kimligi kim olursa olsun ne kadar saglikli yasanir. O buyuk eziklik bizi de cekmez mi o corakliga. Gelecege dair gosterilen aynalarda surekli bir mutsuzluk tablosu ne biliyoruz belki de guzel olacak yasananlar. Farz edelim kotu oldu sonuclar, kisinin kendisinin gormesi degil midir asil ozgur yasam. Acabalarla yasamak daha mi guzel soyutlanarak yasanacaklardan. Ve bilsek ki kadere karsi hic bir anlami yoktur soylediklerimizin. Degistirebilecegimi zi zannettigimiz kaderin bize hangi acilari getirecegini bilsek yinede de zorlar miyiz sevdiklerimizi bu kadar?

Keske ellerimizde birer cam kuremiz olsaydi gorurduk gelecegi de yasamak bu kadar anlamli olur muydu acaba o zaman? Ayiklayabilir miyiz olasi kotulukleri sevdiklerimizin hayatlarindan. Dikenlerden uzaklastirmaya calisirken, dikenli tellerle cevrelemiyor muyuz en cok sevdiklerimizin yasamlarini? Kendi hayatlarimizdaki eksIkliklerimizi onlara verdigimiz sevgiyle kapatmaya calisirken buyumeye basliyor iliskilerimizin ilk ayrik otlari. Ve etrafimizda sevmeyi bilmeyen, ne istediginden emin olamayan, kendini ifade edemeyen mutsuz-bezgin insanlar ordusu. Bu kadar kalabalik yasanan bir toplum olmamiza ragmen umutsuzluklarla cevrelenmis yapayalniz bir guvensizlik cukuru. Tezatliklar sentezinden olusmus, cok garip, renkli, gurultulu ve ince ince dokunmus, guzel motiflerle suslenmis, Benim Dedigim Olacak melodisi.

Okudugumuz okullar, calistigimiz isler, evlendigimiz esler, oturdugumuz evler. Cogu bizim disimizda gelisen, baskalarinin istekleri tarafindan engellendigimiz ya da surekli tirpanlanmaya calisilan yasamlarimiz. Tercihlere zorluyoruz en sevdiklerimizi, vazgecemeyecegine inandigimiz sevgilerimizi ortaya surerek.. Kumar masasinda rus ruletine bir davetiye cikardigimizdan habersiz olarak. Kendi istediklerinden, sevdiklerinden vazgecmeleri icin boyunlarina ipler doluyoruz sIkica, bir ucunu da ayaklarina bagliyoruz gizlice ki, hareket etmeye yeltendimi dusup kalkamasin diye. Ve bunu yine sevdiklerimizin iyiligi ve sevme adina yapiyor olmamiz cok komik.

Bu toplumca yasadigimiz bir kisilik problemi. Kaynanalar geline, aileler cocuklarina, esler birbirlerine Benim Dedigim Olacak sarkisini soyluyorlar. Sevmenin karsimizdaki insanin yakasina yapismak olmadigini ogretse biri bizlere. Sevmenin, sevdigimiz insanlarin saglikli ve mutlu olduklarinda anlamli oldugunu, cikarlara izin vermedigini, guc denemesi yapilmamasi gerektigini, herkesin hayatinin iplerinin kendi ellerinde olmasi gerektigini ogretseler daha mutlu olmaz miyiz acaba? Kendi hayatlarimiza karisildiginda neler hissediyoruz bir dusunsek, kisiligimizin sifirlandigi noktalarda nokta kadar kuculdugumuz anlarin o dayanilmaz utanci?

Kac kere geliniyor dunyaya? Kac kez sevebilir ve kac kez asIk olabiliriz yasadigimiz surece? Dogru kim, kim belirliyor dogru insani? Hem kimin dogrusunu yasamanin dogru oldugunu kim biliyor ki? Sevdigimiz insanlarin iyilikleri icin yaptigimiz ileri gitmeler bazen bizleri donulmez yollarin cikmaz sokaklarina goturebilir unutmayalim.
Yeniden ogrenelim sevmeyi, sevmenin engin denizinde hepimiz birer dalgayiz, gunesiyle, kumuyla, firtinasiyla. Agaca da ihtiyacimiz var ekmege de suya da Ellerimize batacak dikenleri cikarmak icin ihtiyacimiz var birbirimize. Yeniden ogrenelim sevmeyi, yol kenarlarina birlikte dikelim rengarenk cicekleri. Yeniden ogrenelim sevmeyi ve bilelim ki birden fazla sevgileri barindirarak genisletebiliriz yureklerimizi.
Yeniden ogrenelim sevmeyi ki korktugumuz kotu sonuclar petrol atesiyle yakmasin cigerlerimizi ..

[altuntas]

sevmeyi sevmekten mi korkuyoruz ki ne yapalım seviyoruz insan fıtratı karşılığınıda bekliyoruz ama doğru aslında karşılık beklemeden sevmek gerek sevmenin tadını öyle çıkarmak gerek karşılıksız olduğu zaman sadece senin oluyor hep senin % 100 senin ne kadar güzel değil mi? ama yinede sevseydin beni ölür müydün?