Gönderim zamanı 28.02.2007 - 03:13
Alınganlığımın farkına vardığımda öncelikle bir başkasında nasıl durduğunu düşündüm. Çekilmez birşey bu. Olur olmadık anlarda olur olmadık laflara sanki sana söyleniyormuşcasına davranmak. Ve bunun sonrasında o laf sanki sana söylenmiş gibi söyleyeni kötülemek , onu o lafı söylediğine pişman etmek. Suçsuz bir insanın üstüne gitmek. Bunu çok yaptığımın farkına vardığımda düşündüm. Utandım önceleri kendimden. Yapmayacağıma dair sözler verdim. İlk başlarda güzel gitse de sonrasında yapamadım. Bundan şikayetçiyim ve bile bile alınganlığa ve insanları üzmeye devam ediyorum.
Eleştiriye açık olamamak. Söylenen gerçeği kabullenmemek.
Birde herşeyi ben bilirim edası var ki onu hiç sormayın.
Delirdiğimi hissettiğim anlar oldu. Bazen ailevi sorunlardan bazen arkadaşlardan bazen de sevdiğim kız yüzünden çıldırdığım anlar. Sinirden deliye döndüğüm , elimden gelse kendime zarar vereceğim anlar. Dışarı atamadım kendimi bu anlarda. hep kapalı kutu oldum anlatamadım kimselere derdimi. Başkasını dinlemek , ona elimden geldiğince yardım etmek , onları mutlu etmek için çaba sarfeden ben kimseye derdimi anlatamadım. Küstüm çoğu zaman hayata. O anlarda sigara en yakın arkadaşım olmuştu. İçkiyle yatıp içkiyle kalktığım zamanları da unutmuş değilim. Eve içkili geldiğim anlardaki Babamın kapıda karşılaması ve yüzüme tükürmesi de aklımdan çıkmıyor. O anlarda önüme gelene kötü davranma gibi bir huya sahip olduğumda söylenebilir. Kimseye aldırış etmeden , sanki sorun dünya sorunuymuş gibi davranmak. Bir başkasının derdi yokmuşcasına onlara bağırmak çağırmak. Soru sorduklarında yada beni mutlu etmek için yardım teklif ettiklerinde onları terslemek. Düşünsene çok dertli bir insan görüyorsun , içine kapanık biri. Arkadaşın dostun ,ailenden biri. Mutsuz olduğunu gördüğün an ona yardım etmek istiyorsun. Yanına yanaşıp halini hatrını sormak , derdinin ne olduğunu , dermanı varsa elinden geldiğince yardım edeceğinden bahsediyorsun. Ama karşındaki seni tersliyor. Bağırıyor , çağırıyor. Senin ona yardım etmek istediğini anlamıyor.
İtiraf etmeliyim ki böyle biri oldum. Sinir , stres ve birçok sebep. Herşeyi düşünür oldum ve kırdım kendimi ve etrafımdakileri. Beş para etmediğimi biliyorum. Ve bunu ancak kendime itiraf ediyorum. Sorunluyum , sorunlarımı aşacağıma da inanmıyorum. Bir zamanlar gittiğim doktora tekrar gitmek istemiyorum. Ya bu halime alışacağım yada .....
Değişiklikler Kaydedildi...