0
Yüzyıllarca Orta Asya’dan Orta Avrupa’ya kadar konuşulan Türkçe’nin, tarih boyunca kullandığı alfabeler, Göktürk Alfabesi, sonra Uygur Alfabesi, ardından Arap Alfabesi, her halde Hindistan Babür Devleti’nde Hint Alfabesi, Sovyet Rusya döneminde Orta Asya Türki Devletlerde Kril Alfabesi ve XVIII. Yüzyıldan sonra Karamanlıca’da Yunan Alfabesi, Cumhuriyetle birlikte Latin alfabesi ve Sovyet Rusya’nın dağılmasıyla bağımsızlığa kavuşan Türki Cumhuriyetlerde de Latin Alfabesi şeklindedir. Bunların arasında şüphesiz en dikkat çekici alfabe yerel bir yapısı olan Karamanlica’dır.
Karamanlı Türkçesi olarak da bilinen Karamanlica , Karamanlı Ortodoks Hristiyanlar’ın konuştuğu dildir . Bu dili konuşan Karamanlılar, bazılarına göre Türkleşmiş Rumlar; bazılarına göre ise, Selçuklular döneminde Bizansla yakın ilişki sonucu Hristiyanlığı benimsemiş Türk'lerdir. Osmanlı belgelerinde "Zımmiyan-ı Karaman", ya da "Karamanian" adıyla anılan bu Karamanlılar, bazı değişikliklerle Yunan alfabesini kullanmışlardır. . Dilbilimcilere göre, Karamanlıca Rumcadan çok Türkçeye ayak uydurmuş ve Yunan yayılmacı etkilerinden çok, bir arada uyumlu yaşamanın destekçisi olmuştur.
Ayırt edici özelliği, yazılışında Yunan alfabesinin kullanılması, yılın miladi, ayların Yunanca kökenli oluşudur. Başlıca Karaman İli ve çevresinde yaşadıkları için bu ad verilmiştir. Türkiye ve Avrupa’da birçok basılı eserler vermişlerdir.
Anadolu’nun birçok yöresinde, Konya ve Ürgüp çevresinde, birçok müzede, mesela Alanya Müzesi’nde, Niğde Müzesi’nde Yunan Alfabesiyle yazılmış Türkçe kitabelere rastlanmaktadır. Karamanlıca konuşanların, Selçuklu döneminde Türkçe konuşmaya başlayan Hıristiyan Rumlar mı yoksa Hıristiyan dinini kabul eden Türkler mi olduğu konusunda görüşler ileri sürülmekle birlikte, Türkçe’nin Karamanlıca ağzını konuşan Rumlar olduğu kabul edilir. Özetle Yunanca yazar, Türkçe konuşurlar.
Karamanlıca'nın Türkiye Türkçesi'ne göre başlıca ses farklılıkları, ünlü türemesi ve ünlü değişmesidir.
Örnek:
Secde/secide; sıcak/ısıcak; uğramak/oğramak; ihtiyar/ehtiyar; gümüş/gömüş...
Ünsüz Değişmesi: Değil/deil; niyaz/niaz; kulübe/gulübe; vücut/ücut; cevap/coğap...
Bazen de çoğul ekleri ses uyumu dışında kalır: Onlar/anler; ayaklar/ayekler...
-meçe ulaç eki bu ağızda sıkça kullanılır: "İbret almaca" gibi...
Alfabe:
Örnekler :
Türkçe Transkripsiyon: MAŞALLAH
Türkçe Transkripsiyon:1862 FEBRUARY 16, HATZI IOANNI OGLU … KIZI RAHMETLU AGELİKİ
Türkçe Transkripsiyon:1886 DECEMBER 14, BU MEZARDA TEFN OLUNAN RAHMETLI HATZI GEORGI TZILOS ALLAH AF ETSIN
