Yorgun Aşk

Yorgun yüreğim;
Issızlığında gözlerinin,
Kimsesizliğinde yüreğinin,
Ve...
Bir kuytu serinliğinde ellerinin,
Biliyorum sende yorgunsun;
Sende yorgunluk benim...
Sen yorgun,ben yorgun;
Biz yorgunuz;
Aşk yorgun...
İnkar etmiyorum saklamıyorum da,
Umudumdan yüreğimden eksiltip;
Senden yarınlar istiyorum...
Yorgunluğuma aldırmadan bekliyorum .
Gözlerini,ellerini yada sessizliğini değil,
Seni sen yapanı bekliyorum.
Senden benim olanı ;yüreğini istiyorum.
Artık son ...
Tüm vedaları üstüme alıyorum,
Her giden sen değilsin
Ama ben ,her gideni uğuluyorum.
Yoruluyorum alıştırmaktan kendimi vedana;
Tutunmayı başaramıyorum sevdama;
Elimi attığım her yan kırık dökük,
Her yanı sızlıyor ve hep yorgun.
Biliyorum sende yorgunsun...
Sende yorgunluk benim,
Sen yorgunsun ,ben yorgun,
Biz yorgunuz;
Aşk yorgun....

sana zamanında bir şey demiştim onu yapmadan bu iş olmaz.

Aşk yorgun

"Sen yorgun,ben yorgun;
Biz yorgunuz;
Aşk yorgun..."


Güzeldi dost Muziçko...
Teşekkürler paylaşım için.

Yorgun Aşk

üstüme üstüme geliyor istanbul...
dilim kanıyor, susadığım gözlerinden bana bakan ışığı göremedikçe tenim yanıyor...
oysa biliyorduk ikimizde yeniden başladığımızı, biz biliyorduk bunca zorluğun kolay yenilemeyeceğini, kendi nefeslerimizin dünün artıklarıya koktuğunun farkındaydık, aslında biz bu aşka girerken birgün yenileceğimizi bile biliyorduk belki, belki dedik, belki kurtulur bu biz deyip de başladık zamana...
son kurşunduk hayata sıktığımız, sonduk ve hep son kalmalıydık...


evet, sonduk biz sevgili, sende de bende de...
ışığını verdiğin gözlerimden akacak her acı seni yakıyordu, durulduğun her an benden zamanı çalıyordu, biz böyle sevmiştik birbirimizi, çocuktuk, aşktık, idamlık iki mahkumduk...
ben kıyamadım, sen çektin ipimizi...
dünümüzü sebep belledin kendine. Bir bana baktın bir kendine, meteliksiz bir aşkın senaryosuna daldın denize bakarak, ki dününden çıkıp gelen acıların vardı, benim de...
ama ikimiz de sevdalar getirmedik kendimize, ikimizde kaybolup gitmedik başka nefeste, yalnızca yorgunluğumuzdu işte bizi şimdiye getiren...


Plastik kokulu gözbebeğim kanadıkça senden bildin, açlığımı görüp de benimle aç yattın, sen hep beni beklediğini bildiğin halde, şimdi sırf bu yüzden kendinden bile şimdi kaçtın. Yok saydın, yok oldu saydın, zaman yetmez, denize güneş doğmaz deyip olmadığın kadar duvarların ardına saklandın...
sana kanımla geleceğim yine, canımla, dilimdeki aşkla, gözlerimdeki senle, seninle, sen kokup senin gibi uyumakla, korkupda kaçtığın koca bir hayatla...


haklısın, aşk biter demiştin en son giderken, ama biz bitmedik hiç, incir çekirdeği kıvamında acılarla yaktık tenimizi, en doğrusunu bu saydık,

ya da öyle sandık...

susmak yok işte bu yüzden, anlamlarına anlam katan yüreğimden firari bir yıldıza kavuşmak var gücümün ardında, sen var, seninle olan her şey var...