Gece Yazılırmış En İçkili Şarkılar

gece yazılırmış en içkili şarkılar

en samimi tövbelerin edildiği gibi..

ıslatılan yakarışların

vurulan çığlıkların

şımardığı gibi...

soora bi karanlık olurmuş

gülümsemenin adı..

ruhun kanı gibi..

ölüm örtermiş şefkat perdesini o vakit..

derdini içine yorarmış gönül..

iri gözlerden gece ağlarmış..

şimşekler elele tutuşurmuş...

saatin dili bağlanıp,

döneleyip dururmuş kırık umutlar..

sonra eylermiş gönül,

en kıymetlisini azad..

kan saçarmış gece

rüyasına doyamadığı hayale...

hayallerini pembede yüzdürüp yüzdürüp

cayarmış kadın..

yalnızlığı ezip,

kimsesizlikden ibaret yitik cümlelerin

elini öpermiş..

kurulan sürgününe

mazisini vurdukça,

kayıp giden seyirlik sevgiliye

dokunurmuş..

öyle hece hece..

öyle her dilce...

şehrin tüm ışıklarına seda üfleyip,

düşlerine uyurmuş...

sokaga çıkarmış..

bi sigara yakarmış yine,

kendisi yakmamış gibi yürürmüş..

ve yalnız değilmiş gibi üşürmüş..

ama her rüyada olduğu gibi,

bu rüya da yalnızmış..

kadın, bu rüyada da yalnızmış..

ve yine bi sigara yakarmış..

bi ömür geri alınırmış, gidenden..

bin sonbahar öncesi,

aşka dururmuş..

durdugu aslında ;

sokak lambası yanıymış..

bilirmiş oysa,

aşka en güzel burda karşı duruldugunu ...

çizik gözlerle;

neden ?

derken,

itseler düşeceğini farkedip,

-vazgeçtim cevab verme

diyerek

kendi yenilgisine sürünürmüş..

eski kavgaları ararmış

en ücra gizinde..

yırtık bi şehir edasıyla

dalgaların davetine he dermiş sonra...

öyle martıymışcasına...

öyle cennetteymişcesine..

rengarenk bi ömürden

elinde ne kaldıgına bakarmış..

yalnızlık olmasın , derken bile

avucuna aldıgının yalnızlık oldugunu bilirmiş kadın..

ve kadın,

elleriyle getirdiği gece de

kendi kabusuna son bulurmuş..

garip bi gece dermiş..

garip bi hayat..

garip bi son..

tadılan ayrılık olsa da

içilen ruh...

ve

bilirmiş kadın;

gidenin gittiği yerden sesinin gelmeyeceğini..

o gidince gecenin kırılacagını da bilirmiş..

kadeh de kırılırmış,

ki, şarap da...

kimbilir,

bi gece

bi gece, dönebilirdi bi gece...

canını önüne koyup,

ruhu çekebilirdi bi gece..

olmadı lakin..

suçlu gece..

suçlu yeni gecelere gebe...

nihayetinde

kendinden geçermiş kadın..

korkarmış rüyasına yattığı hayali...

gündüz aynada bulamadığı yüzü

sabahına gümüşler serermiş..

bi kadın hep aynı rüyaları görürmüş..

hep aynı siyahları sararmış

gizinde kıpırtılı o özel ağrı ile

hep aynı yaşları dökermiş..

aynı süvarilerini yollayıp

hep aynı geceyi yararmış...

bi kadın bi çift sıcak elin

hayaline bozulurmuş..

kırılgan değil..

küskün değil..

umutlu da değil..

ve kadın

çaresizce -beni- ararken

çaresizce tanrıyı oynarmış...

çaresizliğin çizdiği yol da

parlak bi sigara daha yakarmış...

titreyen eli

bi türlü yanmayan çakmağı

ve sırılsıklam rüzgarıyla ...

daha bi derine yağarmış acı..

sımsıkı..

en ağır misafirine ağlarmış kadın bu kez..

tenine değdiği yerde

aklının kesildiği hayale....

ve yine başlarmış

en içkili şarkıları yazmaya...

en samimi tövbelerini yığmaya...

en ıslak yakarışlarını saklamaya..

vurduğu çığlıkları şımartırken

o kadın,

yalnızlıga,

sönük gözleriyle kucak açarmış..

ve dilinden dökülürmüş;

koyup gitmeler

tene çizilen kesikler

iç gıcıklayan gülümsemeler

hepsi gece oldu..

ne çok çekiyor gece bizden

daha da ne çok çeker ki ?

epru'

bi ömür geri alınırmış, gidenden..